Árið 1965 var skíðamót
Íslands haldið á Akureyri og á því móti eignuðust Ólafsfirðingar fyrsta Íslandsmeistaratitilinn í flokki fullorðinna.
Það var Björn Þór Ólafsson sem varð Íslandsmeistari í stökki, en hann hafði orðið unglingameistari í greininni 1957.
Árið 1966 náði Svanberg Þórðarson titlinum af Birni, en þeir tveir voru bestu skíðamenn Ólafsfjarðar á sínum
tíma. Þeir voru valdir í skíðalandsliðið árið 1966, en þá var það valið í fyrsta skipti. Björn
Þór var í stökkliðinu en Svanberg var valinn í stökk og alpagreinar. Ólafsfirðingar héldu Íslandsmeistaratitlinum í
stökki fullorðinna þrjú ár í röð en árin 1968 og 1969 unnu Siglfirðingar stökkið, en þessir nágrannar þeirra hafa
alltaf veitt þeim harða samkeppni í greininni (sbr. Friðrik G. Olgeirsson, 1991: 252-253). Árið 1968 var unglingameistaramót Íslands
haldið í Ólafsfirði og náðu heimamenn bestum árangri í stökki og norrænni tvíkeppni. Í sögu Ólafsfjarðar segir:
,,Ekki var um að villast: Ólafsfjörður var að verða eitt helsta vígi norrænna greina skíðaíþróttarinnar í
landinu.“ (Friðrik G. Olgeirsson, 1991: 253). Hins vegar áttu Ólafsfirðingar fáa skíðamenn sem stóðu framarlega í alpagreinum, enda var
aðstaðan í þeim greinum lakari hjá þeim en víða annars staðar, hvorki voru komnar togbrautir né lyftur. Aðstaða til að æfa
stökk var hins vegar til fyrirmyndar og stökkpallar góðir. Skíðabrekkur voru við bæjardyrnar og ungir skíðamenn byggðu stökkpalla
úr snjó og æfðu stökk. Það var mikill áhugi fyrir alpagreinum og stökki en göngu var lítið sinnt sem keppnisgrein (Friðrik G.
Olgeirsson, 1991: 254).
